Addertje onder het gras... (deel 3)

Wat deed ik nu eigenlijk?

Best veel: budgetteren, verzinnen, uitzoeken, tekenen, Excel bestanden maken en bijhouden, vegen, koffie maken, broodjes smeren, poetsen, delegeren, vegen, pingelen, inkopen, bestellen, verven, meten, zoeken op Marktplaats, weer vegen, Asbest platen in stukken hakken en bevochtigen, bitjes van de boor zoeken, lijstjes maken, en ik was het addertje onder het gras….

De serre die we samen met andere bijgebouwen volledig sloopten

Ik denk dat iedereen die me nog niet zo goed kon, na deze verbouwing zal omschrijven als een leergierige, lekker koffie makende, humoristische, graag poetsende vrouw die weet wat ze wil. LEES: vreselijk eigenwijze, constant controlerende, in de weg staande en poetsende vrouw die wat ze in haar hoofd heeft nog niet in haar kont heeft, en dit probeert te maskeren met lekkere cappuccino’s met smaakjes en grappige opmerkingen!

Ja het leven met mij is niet altijd makkelijk. Specialist of niet, als je in mijn toekomstige huis werkt wil ik weten wat je doet en waarom. Ik controleer en meet alles na. En als het niet wordt zoals ik in mijn hoofd heb omdat het niet anders kan, dan probeer ik die teleurstelling niet te laten merken maar spreekt mijn gezicht boekdelen. Over hoe mijn gezicht eruit ziet als het niet wordt zoals ik in gedachten heb omdat iets mis gaat of iemand anders denkt dat het zo moet, wil ik hier niet opschrijven. Je kunt immers geblokkeerd worden op Wix.

Het enige waar ik me niet mee bemoeit heb was het plaatsen van de stalen balk in de achtergevel. Ik heb me door een vriendin laten masseren en net zo lang gewacht tot het erin zat. Zelfs ik besefte toen al dat het niet handig zou zijn om daar tussen te lopen, kreetjes te slaken ( kan ook als schreeuwen worden omschreven) als ik dacht dat het mis ging en constant vragend of ze zeker wisten dat het zo moest omdat ik het allemaal wel raar vond uitzien.

Ook aan de stukadoor kon ik zien dat hij me liever zag gaan dan komen. Maar dat gevoel wuifde ik snel weg. Ik zag hem meer zitten en eten, dan werken. Ik geloof dat ik na een halve dag al gevraagd heb of het wel op tijd af kwam. Toen had hij alleen nog maar muren voor gestreken en de waterpas geïnstalleerd, en moest hij het hele huis nog stuken. Toen ik na een paar dagen hem eens op omfloerste wijze en met heerlijke cappuccino in de hand, duidelijk maakte dat hij wel veel at op een dag snapte hij de hint en legde me fijntjes uit dat hij steeds moest wachten zodat de lagen konden drogen en hij het kon afwerken. Ik had beter een tutorial ‘hoe stuc je een muur?’ kunnen kijken om mij deze afgang te besparen.

Hoe vaak ik de opmerking; ”Luister Eef. Ik ben van het technische gedeelte en jij bent van de inrichting!” heb gehoord is niet meer te tellen.

Elke dag was ik present met pinpas, telefoon en autosleutels. Soms kon ik op 1 avond 3 keer naar de bouwmarkt omdat er een bochtje mistte, de schroeven net op waren of de bitjes voor de boor weer kwijt waren en niet binnen 3 minuten boven water kwamen. Achteraf denk ik dat ik ook redelijk vaak naar de bouwmarkt werd gestuurd omdat zogenaamd de schroeven op waren, maar ze eigenlijk van me af wilden.

De Karwei en Hornbach zijn mijn favoriete bouwmarkten en laten ze daar nu ook leuke dingen hebben voor in huis. Dus elke keer nam ik weer een nieuw kleurenstaal mee of liep ik de rij met kussens af, dromend over welke ik zou kopen als het eindelijk af was en ik los kon gaan en duurde zo’n bezoekje soms iets langer dan verwacht en hoorde ik daar niemand over klagen Van de schroeven die we over hebben en het geld wat die gekost hebben, had ik best nog een leuk ladekastje kunnen scoren, maar ik denk dat Richard beseft dat die kosten maken nodig waren om nog ongestoord te kunnen werken en nu niet met het zoveelste ladekastje opgescheept te zitten.

Ongeveer 3 weken voor de einddatum vroeg hij ineens op een avond waarom ik er eigenlijk elke avond was. Steunend op de bezem, met de lelijkste schoenen ter wereld (met stalen neuzen natuurlijk) en mijn eeuwige werkhandschoenen aan om mijn nagels te beschermen, zei ik verbaasd: “ Om je lekker gezelschap te houden schat.” “Je zit me verdomme al 3 maanden op de vingers te kijken. Je bemoeit je met alles en denkt alles beter te weten en ondertussen maak je nog eens extra stof omdat je constant met die bezem in de weer bent. Ga naar de buren, ik zorg dat alles goed komt.”

Bam! Die kwam binnen. Ik droop af naar het buurhuis om gek te worden omdat ik niet in de gaten had wat ze aan het doen waren. En zo kwam 15 december 2016 steeds dichterbij. En zo verhuisden we met een bovenverdieping die af was en een benedenverdieping die een afwerkvloer, keuken en toilet mistte.

Maar uiteindelijk kwam alles goed.