Een leuke uitspraak. Vooral voor mijn man Richard gold dit. En nee hij ging er niet met de buurvrouw vandoor. Hij bedoelde het huis van de buren. Toen ik 11 jaar geleden met mijn kids introk bij hem deden we een grote verbouwing om van de kleine tussenwoning een geschikte woning voor ons 4-en te maken. Elk jaar veranderde we wel iets aan het huis. Tussendoor veranderde ik constant het interieur. En bij elke verbouwing of vernieuwing zei hij: ”Eef we moeten eigenlijk het huis van de buren kopen.”
Naar mijn idee onzin. Oké een garage met zolder en een grotere tuin is fijn, maar ik wilde echt niet hetzelfde huis. Begin 2016 twijfelden we of we de badkamer wilden verbouwen en met wat rekenwerk was het duidelijk: Verhuizen was goedkoper. (De rente staat laag + wij hadden hoge rente voor nog 7 jaar + de huizenprijzen waren laag=groter huis voor minder kosten). Maar Richard trok er niet aan en dus verfde ik de woonkamer voor de zoveelste keer in een andere kleur en bestelde ik nieuwe eetkamerstoelen.
Op Koningsdag 2016 kwam Richard thuis, een beetje in shock. De buren gingen verhuizen en vroegen zich af of hij het nog wilde kopen. We keken elkaar aan. Rekenden snel. De aanschaf prijs was erg laag, ook omdat het ons gegund werd door de buren maar alles…en dan ook echt alles moest gedaan worden. Van dak tot elektriciteit, van verwarming tot tuin. Wilden we dat en konden we het?
Ik zei nee. Wat moest ik met hetzelfde huis en ik had het hier net weer verandert. Onze dochter verbrak ons gesprek en zei: “Nu wordt ik niet goed. Richard zeurt al jaren over het huis van de buren en jij klaagt over ruimte en een hobbyruimte voor jezelf en nu wordt het jullie in de schoot geworpen en zeggen jullie nee?”
De keuken van ons "nieuwe"huis
Tsja daar had ze een punt. We vroegen 6 weken bedenktijd aan de buren. Om uit te zoeken wat er gedaan moest worden en of het financieel mogelijk was om alles binnen een bepaalde tijd gedaan te krijgen en of we ons huis wel verkocht kregen aangezien we in het staartje van de crisis zaten.
De eerste hobbel was het huis goed bekijken en ik wilde weten wat Richard zag in het huis. Samen met de buren liepen we door het huis en door al het enthousiasme van Richard kregen de buren een hartverzakking. Hij gooide in zijn verhaal complete gevels neer, brak bijna elke muur in het huis af en verplaatste die, plaatste werkeilanden en technische ruimtes en bouwde een gigantische aanbouw. Toen ik vroeg wie dat allemaal moest doen was het antwoord snel klaar: ”Ik! En hulp van onze vrienden. Dat gaat lukken. Jij mag alles uitzoeken en budgetteren.”
En dus kwam de makelaar, de taxateur en het financieel mannetje. Berekende ik globaal wat er moest gebeuren en wat dit ging kosten. Maakte ik Excel bestanden en droomde ik van een heel nieuw interieur. De hypotheekverstrekker was niet erg toeschietelijk. Verbouwingskosten zijn lastig te financieren omdat ze ervan uit gaan dat de verbouwingskosten maar 70% meerwaarde oplevert voor het huis en wij stelde dat het in ons geval minstens 100% was. Dat geloofden ze niet en eisten van alles. Met als grootste eis dat we eerst ons huis moesten verkopen en we maar een korte tijd hadden voor de verbouwing omdat dubbele lasten al helemaal een no go waren.
En dus deelde ik de link van de makelaar op facebook: Huis te koop…..
Te koop: instapklare verrassende tussenwoning in het prachtige….
Comments